Mijn moeder zat vol verhalen. Vooral van vroeger: over haar jeugd, over de oorlog. ‘Alweer dat verhaal’, dacht ik regelmatig. Totdat ik die verhalen ging waarderen. Ik begon ze op te schrijven met het idee: leuk voor de kinderen. ‘Oma’ was al 76 toen onze tweelingdochters werden geboren. Op haar 79e volgden onze zoons. Hoe lang zouden zij nog een oma hebben? Uiteindelijk waren ze 18 en 20 jaar toen hun oma op 17 augustus 2010 overleed. Zij werd 97 jaar.
Datzelfde jaar, in mei, was ik begonnen met het uitwerken van mijn notities. Al snel kwamen vragen op. Waar stond de boerderij in de buurt waarvan ze opgroeide en hoe zag die eruit? Vreemd eigenlijk: een boerderij in de stad. Met die vragen kon ik niet meer bij mijn moeder terecht. De laatste jaren van haar leven verloor zij langzamerhand haar greep op de tijd. Zo belandde ik in het gemeentearchief van Gorinchem, waar mijn eerste ontdekking was dat mijn moeders geboortehuis niet aan de Vissersdijk stond, zoals ik altijd had gedacht, maar aan het Heerenlaantje. René van Dijk, archivaris, toverde bovendien een artikel tevoorschijn over de Tinekeshoeve. Door hem geschreven, zag ik later.
Deze Tinekeshoeve bleek een modelboerderij, gebouwd vanaf 1913 en in 1915 in bedrijf genomen. In het artikel duikt mijn grootvader op, die ik nooit heb gekend. De Tinekeshoeve zou de melk boven de vastgestelde maximumprijs van 17 cent per liter verkopen. 'De gemeentepolitie ging op onderzoek uit. Helaas liet de melkrijder Cornelis Versluijs, die voor de Tinekeshoeve melk bij de klanten thuis bezorgde, zich niet zo makkelijk pakken. Geen enkele klant betaalde contant. Pas bij een adres in de Burgstraat kon een schaduwende agent een heterdaadje constateren.'
Datzelfde jaar, in mei, was ik begonnen met het uitwerken van mijn notities. Al snel kwamen vragen op. Waar stond de boerderij in de buurt waarvan ze opgroeide en hoe zag die eruit? Vreemd eigenlijk: een boerderij in de stad. Met die vragen kon ik niet meer bij mijn moeder terecht. De laatste jaren van haar leven verloor zij langzamerhand haar greep op de tijd. Zo belandde ik in het gemeentearchief van Gorinchem, waar mijn eerste ontdekking was dat mijn moeders geboortehuis niet aan de Vissersdijk stond, zoals ik altijd had gedacht, maar aan het Heerenlaantje. René van Dijk, archivaris, toverde bovendien een artikel tevoorschijn over de Tinekeshoeve. Door hem geschreven, zag ik later.
Deze Tinekeshoeve bleek een modelboerderij, gebouwd vanaf 1913 en in 1915 in bedrijf genomen. In het artikel duikt mijn grootvader op, die ik nooit heb gekend. De Tinekeshoeve zou de melk boven de vastgestelde maximumprijs van 17 cent per liter verkopen. 'De gemeentepolitie ging op onderzoek uit. Helaas liet de melkrijder Cornelis Versluijs, die voor de Tinekeshoeve melk bij de klanten thuis bezorgde, zich niet zo makkelijk pakken. Geen enkele klant betaalde contant. Pas bij een adres in de Burgstraat kon een schaduwende agent een heterdaadje constateren.'
