Heel wat Gorcumers waren actief in het verzet. Hoeveel
bewondering mijn moeder daar ook voor had: het was niets voor haar. Brieven
verstoppen in de kinderwagen om ze ergens te bezorgen? Ze werd er hypernerveus
van, zodat je het inderdaad aan haar neus kon zien.
Terwijl Thea (het vriendinnetje van Theo Nieuwstad) – die in het postkantoor werkte – zonder blikken of blozen verzetsmensen met belangrijke anderen doorverbond, hoorde ik van haar dochter Rita. En Rienus jr. vertelde me hoe zijn vader Jan, technisch als hij was, mee bouwde aan een zender die bevestigd kon worden in een kraan van De Vries Robbé.
trouwfoto Theo en Thea Nieuwstad
Toch was het af en toe nodig om even in te springen. Zo
vertelde mijn moeder vaak dat ze een keer tijdelijk iemand moest opvangen, thuis aan
de Langendijk. Ze had een jongen van zestien verwacht, maar het bleek een volwassen
‘afgeschreven’ verzetsman. Door hem was een boer met zijn zoon omgekomen. Hij liep ’s avonds het balkon op om een luchtje te scheppen: ‘Heerlijk als je zo lang buitenlucht hebt moeten ontberen!’ Had die vent niet in de gaten dat hij zo het hele gezin in gevaar bracht? Met
de Groene Politie aan de overkant?
Ik heb niet opgezocht of de Groene Politie inderdaad aan de Appeldijk
zat. Ook zonder dat zou mijn moeder wel in paniek zijn geweest. Gelukkig waren
anderen koelbloediger. In het klein bijvoorbeeld door een radio verborgen te
houden en naar Radio Oranje te luisteren. Via banketbakker Van der Dussen, een paar deuren verder op de Langendijk gevestigd, bleven onder andere mijn ouders op
de hoogte van wat Radio Oranje te melden had. Dat gaf de burger moed, zélfs de held
op sokken.
